کاربرد گسترده نظارت بر اشباع اکسیژن خون

اگر میزان اکسیژن خون بدن انسان کاهش یابد، به راحتی می توان علائمی مانند خستگی و خواب آلودگی، کمبود انرژی و از دست دادن حافظه ایجاد کرد.کمبود طولانی مدت اکسیژن خون نیز باعث آسیب به مغز، قلب و سایر اندام ها می شود.

مغز حساس ترین بخش سیستم عصبی به هیپوکسی است.هیپوکسی خفیف در مغز باعث علائمی مانند خستگی ذهنی، ناتوانی در تمرکز و از دست دادن حافظه خواهد شد.اگر مغز به کمبود اکسیژن ادامه دهد، منجر به مرگ سلول‌های عصبی می‌شود و به راحتی می‌توان بر عملکرد سیستم‌های دیگر تأثیر گذاشت که تهدیدی برای زندگی است.در صورت تشدید هیپوکسی یا هیپوکسی حاد، حس جهت گیری و هماهنگی حرکتی افراد به تدریج از بین می رود و در موارد شدید اختلال هوشیاری، کما و حتی مرگ رخ می دهد.

قلب نیز مانند مغز عضوی است که اکسیژن زیادی مصرف می کند و سرعت متابولیسم بالایی دارد.هنگامی که قلب کم اکسیژن است، ابتدا ضربان قلب جبرانی افزایش می‌یابد، ضربان قلب و برون ده قلب افزایش می‌یابد، سیستم گردش خون کمبود اکسیژن را در حالت هیپردینامیک جبران می‌کند و در همان زمان باعث ایجاد توزیع مجدد جریان خون، رگ‌های مغزی و کرونری می‌شود. .انبساط انتخابی برای اطمینان از تامین خون کافی باعث علائمی مانند اختلال در ریتم ضربان قلب و تپش قلب می شود.هنگامی که قلب به هیپوکسی مزمن ادامه می دهد، به دلیل تجمع اسید لاکتیک ساب اندوکارد، سنتز ATP کاهش می یابد که منجر به افسردگی میوکارد و در نتیجه برادی کاردی، انقباض زودرس، کاهش فشار خون و برون ده قلبی و همچنین آریتمی هایی مانند فیبریلاسیون بطنی و حتی بطنی می شود. فیبریلاسیونآسیستولهنگامی که قلب به شدت هیپوکسیک باشد، منجر به هیپرتروفی میوکارد و هیپرتروفی حجم قلب می شود، عملکرد قلب کاهش می یابد و نارسایی قلبی به راحتی رخ می دهد..

علاوه بر این، تحقیقات مرتبط خارج از حوزه پزشکی تأیید کرده است که نظارت بر اشباع اکسیژن خون اهمیت راهبری مهمی برای هدایت درمان بیماری های قلبی عروقی و تخمین پیش آگهی دارد.